آئین مستان

اگه بری از این قفس كاردلم تمومه

خودت بگو دوای زخم قلب من كدومه

نفس كشیدن بعد تو برای من حرومه

مادر، مادر، چرا امشب بی تابی

مادر،مادر، دیگه آروم می خوابی

ای دل ،ای دل، امون از دست این دل

غبار سرد احتضار تیمم وضوته

ترانه های  انتظار تو تنگیه گلوته

انگار كه آغوش نبی دوباره روبروته

مادر ،مادر ،همه خونه خاموشه

ماد،رمادر ،چرا بستر گل پوشه

مادر، مادر، چرا امشب بی تابی

مادر،مادر، دیگه آروم می خوابی

ای دل ،ای دل، امون از دست این دل

بغضی كه توی سیناته امشب دیگه رها كن

بجای صبر من یك كم برای خودت دعا كن

یه بار دیگه تو چشمای كبود من نگاه كن

مادر ،مادر ،تو و قلب شیدایی

مادر ،مادر، من و زخم تنهایی

مادر، مادر، چرا امشب بی تابی

مادر،مادر، دیگه آروم می خوابی

ای دل ،ای دل، امون از دست این دل

علی به امید دیدار

گریه كن، پهلوون من گریه كن

گریه كن ،به سامون من گریه كن

گریه كن، این قدر توی خودت نریز

گریه كن ،تو رو جون من گریه كن

خستگی هام مونده فقط، برات علی جان

جون من فدات علی جان

یعنی من یه چاه نمی شم

قربون اون اشكات علی جان

یادش بخیر، شونه به شونه ات بوده زهرا

تو خوشی ،میون غم ها

حالاچی، كه شده قدم

هم قد بچه هات علی جان

شكستند شاخه ی  درخت عمر من و چیدن سیب كالم

چه فایده بودنم،نبودنم، حالا كه بر دوشت وبالم

گفتم به پات می شم پیر كه شدم،دیگه مهم نیست سن و سالم

اگه زحمتی نیست، یكم بلندتر بگو كه كردی حلالم

علی به امید دیدار

سرورم،من مگه از تو چی می خوام

حیدرم،جون تو جون بچه هام

چیزایی شنیدم كه جاشه بگم

عوض خدانگهدارم سلام

نگو كه ما دو مصرع بیتیم همیشه

قافیه ی كمم چی میشه

علی گل هجده بهارم،دیگه دراُمده زریشه

سنگی كه بر سر می خرید،رسول هستی

سنگی كه بر شكم می بستی

عوض دل تو سینشون بود،شكستن از من بار شیشه

اگر خونت مرتب نیست،ببخش، پای كنیزت لب گوره

ببین از چشم من ،اگر كه نون هایی كه پختم قدری شوره

نذاری سنگ قبر برام علی،خواهش یه سنگ صبوره

اذیت نمی شی تو كفن و دفن،كه جسم زهرا جمع و جوره

علی به امید دیدار

دستای یارم و بستند تو خونه

طناب دارم و بستند تو خونه

اینقدر بهم  رسید اجر بابام

چهل نفر بارمو بستند تو خونه

تا در غدیر دست اباالحسن بلند شد

دستی به روی من بلند شد

بذار به پای هیزم هاشون

اگر دود از كفن بلند شد

شنیده ام خوردی زمین تو كوچه آقا

راه و كه گم نكردی آقا

راستی زمین وقتی می خوردی

بگو آه حسن بلند شد

برای آخرین بار بوسیدم،هر دو تا چشم حسنم رو

دیگه نمی شنوی كنار اون باغچه لالایی خوندنم رو

زینبم از رو گل های لباسم می شمرد زخم تنم رو

گفتم یه روز نتونی بشمری زخم گل بی كفنم رو

علی به امید دیدار

دست خود به سوی ،خدا گرفته ام من

ای طبیب دردم ،شفا گرفته ام من

می كنم تبسم ،واشد گره زكارم

درمیان سینه، دگر نفس ندارم

یار بی طرفدار،علی خدانگهدار

ماه عالم آرا، كجایی، كه من شدم حاجت روا

مُردم از خجالت، زبس كه، زینب برایم شد عصا

من دگر نگیرم، به دیوار،  دو دست خود ای نازنین

وقت راه رفتن، دگر من، نمی كشم پا بر زمین

می رود از برت، گل نیلوفرت، وای از جدایی

یار بی طرفدار، علی خدانگهدار

ای تمام عمرم، بیا و ،غروب عمرم را ببین

می روم شبانه، زخانه، ای رهبر خانه نشین

از چه سر به زانو ،گرفتی، ای فاتح بدر حنین

آنقدر بگویم، پس از من، جان تو و جان حسین

قبله ام روی تو ،مستم از بوی تو، وای از جدای

یار بی طرفدار، علی خدانگهدار

بهار خونه ی علی دیگه به رنگ پاییزه

کاسه ی خونِ چشماشو دلش ز غصه لبریزه

انگاری که آسمونم از، غصه هاش اشک می ریزه

خسته شده از این زمونه

می خواد دیگه زنده نمونه

بانوی خانه ی علی، شد ارغوانی صورتش

رسیده جون بر لبشو، دیگه بریده طاقتش

با این که سنی نداره، ولی خمیده قامتش

خورشید عمرش لب بومه

زندگی زهرا تمومه

بانوی حیدر، میون بستر

 افتاده و هی می زنه نفس نفس

با قلب خسته، پرش شکسته

 دنیا شده براش شبیه یه قفس

بانوی حیدر، شده شبیه گلی پرپر

داره می ره از خونه

بانوی حیدر، رخساره اش رنگ نیلوفر

داره می ره از خونه

بانوی حیدر، با قلب محزون چشم تر

داره می ره از خونه

بانوی حیدر، شکسته بال و شکسته پر

داره می ره از خونه

آه و واویلا واویلتا، آه و واویلا، یا زهرا

از ضرب سیلی چشمای فاطمه تیره و تاره

وقتی که راه می ره همش دست روی دیوار می ذاره

دستای فاطمه دیگه تاب و توانی نداره

انگار شکسته دست و بازوش

خون جاریِ از زخم پهلوش

خونه رو جارو می زنه با حال و روز مضطرش

وقت وضو می ریزه خون از گوشه های معجرش

حال خراب مادرو داره می بینه دخترش

زینب می گه با قلب خسته

مادر کی پهلوتو شکسته

حضرت زهرا، بی کس وتنها

وقتی میون موج خون نشسته بود

از عمق سینه، حیدر کشید آه

ولی چه زود دستای مولا بسته بود

بین کوچه ها، هیزم و آتیش و شعله ها

 واویلتا واویلا

بین کوچه ها، یک زن و یک لشکر اعدا

 واویلتا واویلا

بین کوچه ها، ناموس حیدر شده تنها

 واویلتا واویلا

بین کوچه ها، افتاده روی زمین زهرا

 واویلتا واویلا

آه و واویلا واویلتا، آه و واویلا، یا زهرا

لحظه ی آخر فاطمه آهسته صحبت می کنه

انگار برای زینبش داره وصیت می کنه

از سفری پر از بلا داره حکایت می کنه

جون همه رسیده بر لب

جاری شده اشکای زینب

با چشم پر زخون میگه شرح غم و رنج وبلا

از غم بی کسی و از خورشید روی نیزه ها

میگه یه روزه پیر می شه دختر من تو کربلا

ای زینبم ای نور عینم

جون تو جون حسینم

یه روزی مادر، بی یار ویاور

یکه و تنها می مونی با یک سپاه

در تاب و در تب، می بینی زینب

پیکر پاره پاره ای تو قتلگاه

روز عاشورا، سر حسین روی نیزه ها

تنهای تنها زینب

روز عاشورا، شعله ی آتیش تو خیمه ها

تنهای تنها زینب

روز عاشورا، خیمه به چشم حرامیا

تنهای تنها زینب

روز عاشورا، تن حسین زیر دست و پا

تنهای تنها زینب

حسین وای

پیش چشم حیدر

داری سر بر بستر

زهرا مردم آخر، می میرم

بهار علی، خزان شده ای

شبیه گل ارغوان شده ای

شکسته شدی به خاطر حیدر

کمان شده ای

شکسته شدی به خاطر حیدر

 بگو چه کنم

مرو زهرا، مرو زهرا

با این درد و ماتم

با این غصه و غم

با این اشک نم نم، می میرم

شکسته شده قداست تو

بمیرد علی از خجالت تو

بریده عدو لباس عجل را

به قامت تو

بریده عدو لباس عجل را

 بگو چه کنم

مرو زهرا، مرو زهرا

زینب مثل بارون

داره چشم گریون

با این قلب پر خون، می میرم

یگانه گل شقایق من

من عاشق تو هم تو عاشق من

نمی گذرد بدون تو دیگر

دقایق من

نمی گذرد بدون تو دیگر

بگو چه کنم

شکسته شده قداست تو

بمیرد علی از خجالت تو

بریده عدو لباس عجل را

به قامت تو

بریده عدو لباس عجل را

 بگو چه کنم

بهار علی، خزان شده ای

شبیه گل ارغوان شده ای

شکسته شدی به خاطر حیدر

کمان شده ای

شکسته شدی به خاطر حیدر

 بگو چه کنم

خونه بدون تو دیگه مادر صفایی نداره

بی تو سلام بابامون هرگز جوابی نداره

بغضی توی سینه ی من بعد تو مادر نشسته

از چه تو هیجده سالگی رفتی تو پهلو شکسته

باور نمی کنم من که سایه ات هفت روزه نیست بالا سرم

مادر پاشو نگاه کن تو یک دم به این دل پر از غمم

زهرا کنار قبر تو ناله زنم من ز سینه

کشته منو خندیدن قنفذ تو شهر مدینه

ماه شب تار منی زهرا ببین حال زارم

بی تو می دونی فاطمه دیگه کسی رو ندارم

در کنار قبرت نشستم زانو بغل گرفتم

بعد تو شکستم منم هم ز دنیا رفته ام

وای از این زمونه، خون ز دلم روونه

وای از این غم جدایی

زهرا بگو چکار کنم زینب بهونه گیر شده

مات دو چشم مجتبی بر در حسنم پیر شده

هر دم ببین زاری کنه بی تو حسینم فاطمه

به چشم نمی شه باورش عمره تو گشته خاتمه

فکر نکنم نمی خواد بگم من شرح غم خانه نشین

تو که خوب می دونی چی جوری بعد تو خورده ام زمین

وای از این زمونه، خون ز دلم روونه

وای از این غم جدایی

یعنی میشه منم یه بار زائر به کربلا بشم

هم چون کبوتری یه روز سمت حریم تو برم

کاشکی تو بین الحرمین از من خدا جون بگیره

نوکر آخر تو خونه ی ارباب بیفته بمیره

عالم همه غبار حریم سلطان علی موسی الرضاست

از پنجره ی فولاد می گیرم آخر منم یه کربلا

وای از این زمونه، خون ز دلم روونه

وای از این غم جدایی